Cellulite (Fotocredits: Lies Vogelzang/Francois Eyck)
Nu Dutch Design Week 2024 nadert, is een van de biodesignprojecten die buzz genereert Cellulite van Agnes van Dijk.
Agnes staat bekend om haar avant-gardebenadering van mode en verlegt de grenzen van duurzaamheid en esthetiek met ontwerpen die zijn gemaakt van bioafval en restmaterialen.
Cellulite daagt de obsessie van fast fashion met perfectie uit door natuurlijk verval en imperfectie te vieren, vooral geïnspireerd door het concept van Cellulite. Met deze tot nadenken stemmende collectie stelt ze maatschappelijke normen rondom schoonheid ter discussie en promoot ze tegelijkertijd milieubewustzijn.
In dit exclusieve interview gaat Agnes in op de inspiratie achter Cellulite, haar proces van het mummificeren van bioafval tot draagbare kunst en haar missie om de manier waarop we het menselijk lichaam en materialen in mode bekijken, opnieuw vorm te geven. Laten we haar reis verkennen en hoe dit project haar diepe toewijding aan duurzaamheid en innovatie weerspiegelt.
Cellulitis (Fotocredits: Gwen Qwerinto)
Agnes, wat motiveerde je om bioafval en verval in je ontwerpen te verwerken om de perceptie van de fast fashion-industrie van "cellulitis" uit te dagen? Hoe verwacht je dat deze aanpak de visie op schoonheid en duurzaamheid zal beïnvloeden?
Het idee van cellulitis ontstond jaren geleden om twee redenen: mijn fascinatie voor de huid als ons grootste orgaan dat ons van binnenuit beschermt en ons uiterlijk bepaalt. En omdat ik me afvraag wat mensen ertoe aanzet om hun uiterlijk te manipuleren en hoe ver dit kan gaan.
Een klein voorbeeld is cellulitis, de kuiltjes in onze billen, in de volksmond sinaasappelhuid genoemd. Mensen zeggen dat dit lelijk is en dat we er iets aan moeten doen. Wie bepaalt dit? Een goudmijn voor de cosmetica-industrie, want geen enkele crème helpt, dus we moeten blijven kopen.
Kun je ons door het proces van het mummificeren van bioafval in draagbare ontwerpen leiden? Wat waren enkele van de belangrijkste uitdagingen die je tegenkwam bij het ontwikkelen van deze toxinevrije techniek, en hoe heb je die overwonnen?
Mummificatie is heel eenvoudig en kan op internet worden gevonden. Het is een eeuwenoude techniek. Ik doe het met water, plantaardige glycerol in de juiste verhoudingen en op de juiste temperatuur. Je moet er alleen veel geduld voor hebben. De bladeren of schillen moeten een week in het mengsel liggen en dan een paar weken 'rusten' voordat ze tot een creatie kunnen worden verwerkt.
Detail cellulitis (Fotocredits: Agnes van Dijk)
Zeewier was een complicatie, omdat het zout in het zeewier water aantrekt. Het proces van ontzouten moet grondig worden uitgevoerd voordat het gemummificeerd kan worden. De onderstructuur van het ontwerp is belangrijk, het absorbeert de druk van de bewegingen die het lichaam maakt.
Jouw ontwerpen in Cellulite hebben een sterke missie om het idee van het menselijk lichaam als een "maakbaar object" uit te dagen. Hoe denk je dat deze boodschap weerklank vindt bij het publiek in de huidige consumentgerichte modewereld?
Het gaat om het idee. Ik pretendeer niet biomateriaal te maken voor commercieel gebruik. Ik wil graag de aandacht vestigen op de schoonheid van de structuur van het materiaal en de natuur die uiteindelijk ongeëvenaard is in vindingrijkheid, creativiteit en overleving.
Duurzaamheid
Duurzaamheid staat centraal in jouw praktijk, met name in de manier waarop je bioafval gebruikt. Kun je wat inzichten delen over hoe je deze materialen verkrijgt en de factoren die je beslissing om ze in je projecten te integreren sturen?
We eten veel mandarijnen en sinaasappelen, en de schillen zijn ons eigen bioafval. Zoals ik eerder aangaf over mijn fascinatie voor de huid, en de keuze voor citrusvruchten is voor de hand liggend. Savooikool en zeewier zijn wat mij betreft ook "een soort huid".
De materialen die in Cellulite worden gebruikt, zijn zowel huidvriendelijk als vochtbestendig, terwijl ze esthetisch opvallend blijven. Hoe breng je schoonheid en bruikbaarheid in balans in je creaties als je met onconventionele materialen werkt?
Door het bereidingsproces goed uit te voeren en geen gif te gebruiken. Ik heb hiervoor veel moeten experimenteren en chemici ingehuurd om het experimenteerproces gericht te laten verlopen.
De vochtbestendigheid is geen probleem, de natuur zelf zorgt daarvoor: schillen en bladeren zijn al waterbestendig. Daarnaast werk ik met vloeibare latex die ik vaak als basismateriaal voor het bovenste deel van de creatie gebruik. Dit is huidvriendelijk en neemt geen vocht (zweet 😉) op.
Cellulitis (Fotocredits: Lies Vogelzang/Francois Eyck)
Je bent genomineerd voor prestigieuze prijzen zoals de Cultuurprijs Eindhoven en de Green Concept Award. Hoe hebben deze erkenningen je creatieve richting beïnvloed, met name in stukken als Cellulitis?
Deze nominaties hebben mijn creatieve richting niet beïnvloed, maar ze zijn erg nuttig geweest als erkenning en waardering voor mijn werk en ideeën.
Als je verder kijkt dan Cellulitis, wat zijn je ambities voor je hele oeuvre? Hoe zie je jouw ontwerpen de mode-industrie beïnvloeden en de volgende generatie ontwerpers en consumenten inspireren?
Ontwikkeling, verdieping en verrast worden door nieuwe mogelijkheden van citrusschillen, koolbladeren en zeewier. Door bij te dragen aan mode-educatie hoop ik een inspiratie te zijn voor de toekomstige generatie ontwerpers.
Of het de mode-industrie beïnvloedt? Als de mens een hebzuchtig (en oorlogszuchtig) wezen blijft en onze maatschappij geld gedreven blijft, zal er niet zo veel veranderen, vrees ik. Maar... elke verandering, hoe weinig is winst en de moeite waard.
Dankjewel Agnes. Nu Dutch Design Week 2024 nadert, hopen we dat dit gesprek je inspireert om opnieuw na te denken over schoonheid, mode en duurzaamheid. Blijf op de hoogte voor meer spannende previews en nogmaals bedankt voor het lezen. Dit interview is licht bewerkt voor duidelijkheid en lengte.
© 2024 Biodesign Academy B.V.